زمان خیلی درس ها بهم داد که الان بعد گذشت 24 سال سن میتونم بشینم از درس های زندگیم برای یک نفر تعریف کنم و بهش بگم اشتباهات منو تکرار نکن 

خیلی خیلی خیلی حرف هست ولی نمیدونم از کجا بگم قطعا اگه شروع کنم به نوشتن ی مشت حرف های بی سر و ته از چیز هایی ک تو این چند ماه بهم گذشت کنار هم قرار میگیرن حتی حوصله گفتن هم ندارم چند روز به خودم گفتم برو بنویس ولی الان انگار دارم به خودم میگم از چی بنویسم 

از آدمی هی رفت و هی اومد و آخرشم اومد به بدترین شکل داغونم کرد گ رفت ?

از کاری ک واقعا زجرش خیلی بیشتر از خوبی هاشه و اکه ی دقیقه حالم خوبه در عوضش چندین روز داغونم من ک تصمیم نهایی رو گرفتم حتی اگه روزی هم پشیمون بشم ولی تصمیم نهایی رو گرفتم ک همه چی رو ول کنم و بیام درسته ک دوباره روزهای مبهم و اعصاب خورد کنی انتظارم رو میکشه ولی شاید به امید خدا همه چی خوب شد من تحمل اونجا و مسولیت تخمی اونجا رو ندارم 

توییتر هم ک دیگه برام کارنمیکنه مغز خودمم دیگه کار نمیکنه دیشبم خوابم برد و دعای کمیل هم فراموش کردم بخونم با اینکه این هفت ماه خیلی خبلی بدرد نخور شدم ولی هنوز ناراحتم از نخوندن دعای کمیل 

ی کلمه ای هست به اسم نمیدونم این کلمه سال هاست با منه 

ولی بازم پناه بر خدا. 

میخوام از همه آدمای دورم ک اذیتم میکنن فاصله بگیرم به قول ی متنی ک خوندم اینه چیزی ک باعث آزار آدمه باید ازش دور شد نباید منتظر معجزه باشی منم میخوام این کار رو بکنم فقط یکم صبر میخواد یکم بیشتر از یکم صبر میخواد و اراده اینکه حرف اطرافیانم روم تاثیر نذاره و افسرده نشم من همین الانشم خییلی افسرده و تنهام این زمستون و هوا و فاصله گرفتن از دوستان و همه و همه چی باعث شد بیشتر افسرده تر بشم همش به خودم میگم من برای زجر کشیدن به دنیا نیومدم پس باید خودم رو نجات بدم آدمای اینجا انرژی منفی فوق العاده ی اینجا باعث شده به ی آدم سرخورده بشم  وای کی تحمل این جنده سگ ها رو داره. کی تحمل داره خدایا هر روز نمیتونم

خدایا نجاتم بده خواهش میکنم خواهش میکنم خواهش میکنم